نكته مهم در معماري فضا هاي كار اشتراكي ، الگوي حركت افراد از سمت ميز و صندلي هاي كار به سمت نقاط تعامل مانند آشپزخانه ، سرويس هاي بهداشتي يا ميز هاي ديگر است. با كمي دقت و توجه مي توان اين مسيرها را پيش‌بيني كرد و با چيدمان درست شرايطي ايجاد كه راه هاي متفاوتي براي حركت در فضا وجود داشته باشد، اين كار كاهش برخورد فيزيكي افراد حين حركت در فضا كمك شاياني مي كند و و باعث مي شود فاصله گذاري فيزيكي افراد در حين حركت بهبود بيشتري پيدا كند.

نكته شايان به ذكر ديگر در اين مقوله ، جايگيري صندلي ها و ميز هاي كار است؛ همانطور كه در مراكز ديگر كه محل تجمع افراد زيادي در فضا هاي بسته است، در محل كار نيز نياز است كه حد فاصل استاندارد بين افراد كه قصد حضور بلند مدت در يك فضاي مشترك دارند رعايت شود بنابراين بر خلاف روتين معمول فضا هاي كار اشتراكي ، بايد فاصله بين محل‌هاي نشستن افراد بيش از پيش شود، براي حل اين معضل مي‌توان در كوتاه ‌مدت ، راهكار استفاده از فضا هاي ديگر مانند اتاق جلسات و ويدئو كنفرانس را براي كاهش چگالي افراد حاضر در محيط پيشنهاد كرد.